Ime I Hate Models je manifest umetničke pobune protiv svega što je ukalupljeno i predvidivo.
Istinska ikona savremene techno scene, I Hate Models odbija žanrovske etikete i klišee bilo koje vrste. On stvara zvuk koji je istovremeno nasilan i nežan, razoran i katarzičan. Kao emocionalni alhemičar, koristi techno, trance i industrial samo kao sirov materijal koji pretapa u lične narative – brutalne, krhke, i uvek autentične. U njegovim trakama ne postoji linearnost – energija može u sekundi eksplodirati pa se povući u introspektivnu tišinu, bez pravila i upozorenja. Za I Hate Modelsa, bunt je suština muzičkog izraza, on je otpor prema svemu što sputava i ukalupljuje.
Guillaume Labadie, na techno sceni poznatiji kao I Hate Models, pseudonim je francuskog producenta i DJ-a koji se još pre pandemije skrivao iza maske, a koja je danas njegov lični pečat i sastavni deo njegove pojave, koja mu daje autentičnost i misterioznost.
Svoju karijeru pod pseudonimom započeo je 2015. godine, a njegova prva izdata numera bila je „Persephone“. Već naredne godine objavljuje svoj prvi EP, „Warehouse Memories“ . Izdavačke kuće T/W/B, Voitax i Pls.uk odigrale su ključnu ulogu u oblikovanju njegovog žanrovski fluidnog zvuka. Na etiketi Voitax objavio je „Absolution XXL“, EP koji je odisao brutalnošću industrial techno estetike, ali i momentima introspektivne melodije, što je postalo zaštitni znak njegovog izraza. Za T/W/B je izbacio trake poput „State of Control“ i „Totsuka No Tsurugi“, koje su dodatno učvrstile njegovu reputaciju producenta koji spaja agresiju i euforiju unutar jednog izdanja.
Trake „Toro“ i „Daydream“ ubrajaju se među najprepoznatljivije i broje milione strimova na svim vodećim platformama. Dok je prva mračna, druga prikazuje nostalgičnu, introspektivnu stranu, a upravo taj kontrast definiše njegov autorski potpis. Traka „Intergalactic Emotional Breakdown“ postala je soundtrack Prada Men revije u Milanu, naglašavajući sve prisutnije preplitanje modne i elektronske scene. Iako bi njegovo umetničko ime moglo zvučati kao provokacija u kontekstu modne piste, ono se ipak ne odnosi na modu, već na otpor prema ustaljenim obrascima i žanrovskim „modelima” u elektronskoj muzici.
Debitantski album „L’Âge Des Métamorphoses” iz 2019. postavio je temelje za umetnički pravac I Hate Modelsa, koji je već sledeće godine postao centralna figura iza svoje etikete Disco Inferno. Prvi EP na lejblu, „Disco Inferno 01” , otvorio je prostor za njegovo prepoznatljivo ukrštanje brutalnosti i nežnosti, industriala i melodije.
Sa svojim drugim albumom „Forever Melancholia” iz 2024. godine, I Hate Models dublje zalazi u introspektivne slojeve svog umetničkog izraza. Album je melanholični dnevnik ispisan techno udarcima i predstavlja putovanje kroz emocije, istovremeno ranjive i eksplozivne. Kroz ovaj narativni format, on se poigrava tenzijama između ekstaze i tuge, nostalgije i bola dok balansira između melodijskih linija i oštrih ritmova u toku samorefleksije. U odnosu na prethodni, poslednji album je zrelije i koherentnije ostvarenje koje potvrđuje njegov status kao jednog od najintrigantnijih umetnika savremene elektronske scene.
Tokom proteklih godina, I Hate Models je nastupao na nekim od najznačajnijih svetskih festivala, klupskih prostora pa čak i stadiona. Njegov prošlogodišnji nastup na čuvenom holandskom stadionu GelreDome okupio je 30.000 posetilaca, dok je upečatljiv nastup imao i na nedavno održanom EDC-u u Las Vegasu, kada mu se pridružio još jedan techno superstar – Nico Moreno, u back-to-back setu pred čak 50.000 ljudi.
Na Exitovoj Dance Areni prošle godine isporučio je jedan od najintenzivnijih i najrazigranijih setova tog festivalskog izdanja i sa potpunom kontrolom nad ritmom pokazao publici na Petrovaradinskoj tvrđavi zašto je njegov zvuk jedan od najdominantnijih zvukova današnjice.
Da je I Hate Models kreativac i van muzičkog konteksta potvrđuje i kratkometražni film „Requiem for Synths”. Film je hibrid dokumentarca i umetničkog performansa i kroz distopijsku atmosferu prati priču maskiranog DJ-a koji prolazi kroz haos urbanog okruženja i stanje političkih tenzija na ulicama Njujorka.
I Hate Models nastupiće na 25. izdanju EXIT festivala u petak, 11. jula, odmah nakon legendarnog electro-punk sastava The Prodigy u okviru „Rebel Rave” programskog koncepta, koji će biti premijerno održan na Glavnoj bini. Pridružiće im se i Lorenzo Raganzini i Paolo Ferrara, italijanski metal duo koji donosi svoj poslednji ekskluzivni b2b set, a kao dodatno pojačanje dolazi i Trym.
